سلام ،از اینکه مطالب وبلاگ نی نی آگهی را دنبال می کنید به خود می بالیم .در مطلب قبلی گفتیم که برای بهتر رفتار کردن با کودک خود باید محکم و قاطع باشید.همیشه با کودک خود گفت و گو کنید و سعی کنید هر روز وقتی را به این کار اختصاص دهید.حتی اگر این وقت فقط ۵ دقیقه و در هنگام خوابیدن کودک دلبندتان باشد.
مدت زمان صحبت کردن با کودک می تواند متغیر باشد اما باید به جای آن در برنامه روزانه شما مشخص باشد.زمانی که کودک می خواهد با شما صحبت کند یا بطور شفاهی اشاره می کند که چه چیزی او را آزار می دهد،در اولین فرصت بطور خصوصی با او خلوت کرده و یا برای صحبت کردن با او قرار بگذارید.بخصوص اگر مجبورید زمان گفت وگو را به تاخیر بیندازید وقت خاصی را برایش مشخص کنید.به طور مثال می توانید بگویید «الان وقت مناسبی نیست،اما قول می دهم امشب درست بعد از جمع کردن ظرف های شام توی اتاقت با هم صحبت کنیم».سعی کنید بعداز تعیین قرار به هیچ عنوان بدقولی نکنید.
تمام توجه تان را به او جلب کنید و به بقیه افراد خانواده بگویید که مزاحم نشوند.به یک جای خلوت و ساکت بروید وطوری عمل کنید که انگار تا ابد می خواهیدگوش کنید.همان قدر که برای دوستان خود که برای مشورت نزد شما آمده اند وقت می گذارید،برای کودکان خود نیز وقت بگذارید.سر صبحت را کودکتان باز کنید.گاهی شروع صحبت برای کودکان مشکل است.پس سر صحبت را با جملاتی نظیر «خب چی شد» یا «بگو از چه ناراحتی»باز کنید.ولی هر چه این جملات اختصاصی تر باشند موثرترند.برای مثال ممکن است بگویید:وقتی امروز از مدرسه اومدی خانه ،خیلی ناراحت به نظر می اومدی .دوست داری راجع به این قضیه با من حرف بزنی.اگر کودک نشان داد که چیزی در مدرسه اتفاق افتاده حدس شما درست است اما او حالا نمی خواهید راجع به آن صحبت کند.به او القا کنید که آزاد است و می تواند در فرصت دیگری این کار را انجام دهد.به کودک اجازه صحیت کردن بدهید.ووقتی صحبت را آغاز کردید از مهارت های خود استفاده کنید تا مکالمه رازنده نگه دارید.افرادبالغ معمولا تمایل دارند راه حل هایی پیشنهاد دهند و حتی برای کودکان نطق کنند.در برابر این وسوس ها مقاومت کنید.از پرسش ها برای افزایش اعتماد کودک و به حرف کشیدن او استفاده کنید .«بعدش چی شد؟».«او چی گفت؟»و… از جملاتی استفاده کنید که همدردی شما را می رساند :«شرط می بندم که خیلی ناراحتت کرد».«اگر کسی را من این کار رو کرده بود،خیلی عصبانی می شدم»یا حتی با کلمات کوتاهی نظیر «چه بد !»یا «عجب!»می توان مکالمه را ادامه داد.سعی کنید حرف های کودک را به خودش برگردانید تا شما را با بخش بیشتری از احساساتش شریک کند.این روش را چندین سال پیش «دکتر کارل راجرز»برای روان شناسانی که با افراد بالغ کار می کردند طراحی کرده است.بعد ها این روش برای کودکان نیز مورد استفاده قرار گرفت.
